معنی از سرداران داریوش بزرگ

داریوش بزرگ. [دارْ ش ِ ب ُ زُ] (اِخ) همان داریوش اول است. رجوع به دارا و داریوش اول شود.

داریوش. [دارْ] (اِخ) کلمه ای است از پارسی باستان، که در حالت فاعلی دارایاواوش میشود، مرکب است از داریا (دارا) + وهو (= نیکی) و جمعاً به معنی دارنده ٔ نیکی. (بارتلمه 738). این نام در پهلوی دارای و داراب خوانده شده و در ادبیات اسلامی دارا وداراب و داریوش آمده است. سه تن در سلسله ٔ هخامنشی بدین نام خوانده شده اند: داریوش اول یا داریوش بزرگ پسر وشتاسپ، داریوش دوم پسر اردشیر اول، و داریوش سوم پسر آرسان و نواده ٔ داریوش دوم (336-330 ق. م.) واوست که مغلوب اسکندر شد. رجوع به حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین و هر یک از این سه کلمه در ردیف خود شود.

آریو برزن

ارابات

آرابات

آتوسا

آرشام

آرشام

فرماندهان، پیشوایان، سروران

ابرداد

مردونیه

هیتاسپ

آرشامه

ویشتاسپا

پسرانه، نگهبان نیکی، فرزند ویشتاسب از شاهان بزرگ هخامنشی، مرکب از دارا + وهو (نیکی): دارنده نیکی، نام چندتن از پادشاهان هخامنشی

1274